« Réso  »بیانیه‏ی

« Réso  » بیانیه‏ی

درباره‏ی ما

نسیم دوباره‏ای برای « چپ »

اصلاح طلبان و متحدان

برگ‌‌های دفتر قرن بیستم به زحمت ورق می‏خورند چرا که فصل جدیدی از تاریخ با موجی از جنگ‌ها و مصیبت‌ها و استثمارات گشوده می‌شود.
بی‏عدالتی‏‌هایی که پیشگامان « چپ » در حدود صد سال پیش با آن‏ها می‌جنگیدند، از جمله بهره کشی انسان توسط انسان، قانون بهره و انواع تاریک اندیشی‏های بشر، همواره وجود داشته و دارند. امیدی که چپ‏ها در بشریت ایجاد نمودند- آزادی شهروند، سهیم شدن قشر زحمتکش در انواع برخورداری‏ها، رفاه همگانی و برادری غیر‏دینی- آن‌قدر اثر گذار بوده‏اند که امروز بر ماست بخاطرشان مبارزه‏ای دیگر را آغاز کنیم.
در جوامع غربی، شهروندان تبدیل به مصرف کننده، مصرف گرا و حتی در برخی نقاط جهان، قابل مصرف شده‏اند.
نابرابری‌ها و بی‏ثباتی در جهان به طور اجتناب ناپذیری علاوه بر ایجاد چالش، میلیون‌ها انسان را به ورطه‏ی نابودی می‏کشد. درباره‏ی کشورهای جنوب می‏توان گفت که روز به روز توسط حاکمیت سرمایه‏داری مالی دچار خفقان و در محراب سودآوری و رقابت، قربانی می‏شوند. با این وجود، زندگی بر روی زمین باقیست چنان‏که ازین پس خواهد بود، البته به صورت جهانی. برخی سعی دارند که در این حقیقت نو دخیل شوند و برخی دیگر از سر ایدئولوژی یا از سر ترس، بر هویت خویش چنبره می‏زنند و سفت و سخت به باورها و اوهام خویش می‏چسبند بر این باور که سرنوشت انسان بر با هم زندگی کردن بنا نشده است بلکه ترجیحاً چیره شدن بر دیگری و بر وی تسلط یافتن است.
در این اوضاع و احوال جهانی، زمان برای ترقی خواهان، سخت است.
این آشوب‌ها سؤالات تازه‌ای را مطرح می‏کنند و چپ‌های فرانسه و اروپا به‏سختی می‏توانند-در حالی‏که در میان وسوسه‌ی محافظه‏کاری و کنار گذاشته شدن در این بازار سرگردانند- پاسخی برایشان پیدا کنند.
چرا که همین ایده‌ی ترقی خواهی است که زیر سؤال می‌رود و تردید بر‏انگیز است. چه بسیارند جوامع آرمانی‏ای که می‏توان برای خود متصور شد، چه بسیار اهداف و انگیزه‏های مشترکی که می‏توانند چاره‏سازِمان باشند و چه بسیار رهبران مسلمی که می توانند راه نمای راهمان باشند. زیر سلطه‌ی محافظه‏کاری لیبرال، نظام سرمایه‏داری بار دیگر سعی در تصاحب آن چه جنبش سوسیال-دموکرات در طول چندین دهه از وی ستانده است دارد. دیگر چیزی برای ممنوعیت وجود ندارد!
از این رو، چپ کمتر به لیبرالیسم-که از سرمایه‏های اجتماعی پشتیبانی نمی‏کند- حمله می‏برد. واژه‌ی امروز دیگر »فتح » نیست بلکه « مقاومت است ».پویایی از بین رفته است.
چه باید کرد؟
ما بر این باوریم که باید « چپ » را از نو بنا نهاد. چرا که چپ بود که در طول تاریخ توانست روند امور را تغییر دهد، اجازه دهد تا کارگران صاحب آزادی شوند و امکان شکل گیری سیاست‏های مبتنی بر تساوی واقعی، عدالت و رفاه همگانی را فراهم نمایند و به کمک آن است که امید در دل‏هایمان بار دیگر متولد خواهد شد.
اندیشه‌ی ما بر این است که این مبارزه طلبی به طور کلی برای چپ و به طور اخص برای سوسیال-دموکرات، در گرو تعریفی از حواشی تلاشی سیاسی است که خود را به حفظ سرمایه‏ها محدود نمی‏کند مگر این‏که با همه‌ی این اوصاف تن به همراهی اجتماعی لیبرالیسم نو دهد.
در واقع این اقدام و دگرگون ساختن جهان معاصر با برهم زدن راهکارهای قدیمی ناممکن به نظر می‏رسد. که این همانا محکوم نمودن خود به ضعف و ناتوانی و بد تر از همه به شکست است. ما رؤیای انقلاب اجتماعی عظیمی در سر مان نیست، تنها می‏خواهیم این حق را داشته باشیم که به سحر‏گاهانی بیاندیشیم که به حقیقت فرا می رسند.
زیرا ما معتقدیم که عزم سیاسی می‏تواند و باید بر سرنوشت اقتصادی پیروز شود. ما دست از این ایده‌ی خود که همانا تلاش عینی برای تغییر جامعه و روابط انسان‏هاست بر نمی‏داریم. ما به پیشرفت از راه اصلاح معتقدیم. دیگر بحث بر سر زندگی کردن چون سال‏های 1987 ، 1917 و یا 1968نیست؛ دیگر زمان گذشتن از آرمان‏ها و پذیرفتن شرایط نیست؛ بلکه شروعی واقعی برای تغییر جامعه است.
به طور خلاصه،
متحدان و اصلاح طلبان مصمم در این راه:
ما معتقدیم که نسیم تازه‏ای باید چپ را فعال کند.
نسل ما با پایان مقابله‌ی شرق و غرب متولد شده است، سقوط کمونیسم و پیروزی یک نوع سرمایه داری جهانی شده، اتمی شده و مالی.
اما باید گفت که همین نسل است که می‏تواند با این‏که در واقعیت دنیایی از آشوب‏‌ها و عدم تعادل‏ها غرق شده و افزایش ناسیونالیسم‌ها در آن بارز است، تکاپوی شکل گیری مجدد را برای چپ ممکن سازد.
مسلماً منظور، ایجاد دوباره‌ی ایده‏ها، وحتی ساختارها و اعمال سیاسی است.
ما می‏دانیم که، در دهکده‌ی جهانی اتحاد، هزاران انسان در حال حاضر‏ ‏برای این اقدام آماده‏اند. اما ارتباطات اغلب گسیخته می‏شوند و به طرزی بیش از پیش واپس گرایانه، اصطلاح « peer to peer » در سیاست پاسخگو نمی‏باشد.
به این دلیل است که ما معتقدیم به راه افتادن تکاپویی دوباره -در اقدامی که چون مستلزم حرکت های ملموس برای نتایج سریع است، اصلاح طلبانه است- توسط آن‏هایی که مبادرت به بیشتر متحد کردن مردم می‏ورزند نیاز است. همچنین انجمن‏ها، -بیشتر در سطح بین المللی تا منطقه ای- جنبش‏های سیاسی و سندیکاها بایستی یاوران و نیروهای محرکه‌ی فعالیت‏ها و راه‏کارهای ما باشند.
این تکاپوی دوباره سازی باید بر مبارزات هویتی و مشارکتی بنا نهاده شود چرا که فرد‏گرایی مدافعان حقوق مصرف کننده در جوامع مدرن برای جوامع فردا خفت بار خواهد بود.
اینان باید به نسل ما اجازه‏ی پاسخ دهی به چالش‏هایی را بدهندکه امروز برای پشرفت گرایان مطرح می‏شوند :

• کنترل جهانی‏شدن و معاملات تجاری

• اتحاد با کشورهای جنوب و حمایت از دموکرات‏ها

• ساختن یک اروپای سیاسی و اجتماعی

• مبارزه علیه راست‏های افراطی و ناسیونالیسم‏ها

• برابری حقوق در میان همه‏ی افراد و به رسمیت شناختن اقلیت‏ها

• توسعه‏ی پایدار و اقتصاد یکپارچه

• آزادی شهروندی و آموزش‏های مردمی

ما روش نسل سرخورده و دلزده‏ را نمی پذیریم؛ نسلی که دوست دارد تنها به تشریح مفسران بپردازد، نسل وحشت
زده از جهانی شدن و فاقد نشانه‏های ایدئولوژیک.
ما به این کار گروهی ایمان داریم و مطمئنیم که با جمع نمودن انرژی‏ها می‏توانیم نیروی لازم برای اجرای پروژه‏ی جامعه‏‏ای تقسیم شده برای همگان، یکپارچه و اصلاح گرا را فراهم نماییم.
از این روست که امروز جوانان چپی را فرا می‏خوانیم تا به ما بپیوندند و دوشادوش ما دست به کار این مهم شوند.
ما یقین داریم دنیای دیگری هم هست.
باشد که ما آن را ممکن سازیم.

Documents en plus :

• « Réso  » بیانیه‏ی